Praga
160 00 Praha 6 – Dejvice
Przewodniczący czechosłowackiego Werkbundu (Svaz československého díla), architekt Pavel Janák, po roku 1928 opracował szereg urbanistycznych koncepcji zagospodarowania osiedla Baba na obrzeżach miasta. Ostatecznie zrealizowano system czterech równoległych ulic, biegnących wzdłuż warstwic, o naprzemiennym układzie budynków, co zapewniło intymność i umożliwiło wyjątkowy widok na miasto. Powstał zespół prywatnej zabudowy rezydencjonalnej dla wyższej klasy średniej w formie wolnostojących domów jednorodzinnych, bez uwzględnienia aspektu socjalnego czy zastosowania różnorodnej typologii budynków.
Nie powiodła się próba zabudowania ostatniego szeregu parceli obiektami wyłonionymi w toku konkursu dla studentów. Z powodu kryzysu gospodarczego w latach 1933-34 nie zrealizowano także kolejnych koncepcji, na przykład domu z pracownią, pawilonu dla sportowców czy pawilonu z kawiarnią.
W latach 1932-1936 powstały łącznie 33 domy, w tym 20 w toku wystawy jesienią 1932 roku.
Osiedle Baba stanowi cenny przykład architektury międzywojennej, w szczególności w aspekcie zachowania proporcji oraz zagospodarowania urbanistycznego i krajobrazowego. W odróżnieniu od innych osiedli Werkbundu domy nie stanowiły „manifestów“, lecz budowano je w oparciu o dialog pomiędzy architektami a inwestorami. Właśnie dlatego osiedle Baba wywarło ogromny wpływ na propagowanie idei funkcjonalizmu w sektorze mieszkaniowym i to nie tylko w samej Czechosłowacji, lecz również w wymiarze międzynarodowym (np. w Rumunii, Jugosławii czy krajach skandynawskich).
Wszystkie domy zachowały się do czasów współczesnych, stanowią własność prywatną i od roku 1993 wpisane są do rejestru zabytków.