Osiedle Neubühl

Osiedle Werkbundu Neubühl powstało w latach 1930–32 i jest jednym z osiedli wzorcowych nurtu „Neues Bauen“, które po osiedlu Weissenhof w Stuttgarcie powstawały w całej Europie. W celu realizacji przedsięwzięcia w roku 1928 z inicjatywy Szwajcarskiego Werkbundu założono grupę inicjatywną i spółdzielnię pożytku publicznego.

Parcela przeznaczona od budowę dzięki swemu położeniu na zboczu wzniesienia nad jeziorem spełniała ważne dla „Neues Bauen” warunki związane z dostępem światła, świeżego powietrza i nasłonecznieniem. Osiedle ukazuje różnorodność typów mieszkań – od mieszkania jednopokojowego po sześciopokojowy dom. Ponadto na osiedlu powstały pomieszczenia do wspólnego użytku, żłobek, lokale sklepowe i pracownie.

Płaskie dachy, jasny kolor elewacji i pasy okien korelują z prostopadłościennymi bryłami modernistycznej architektury. Zastosowanie konstrukcji tarczowo-płytowej (tzw. Schottenbau), w której tylko ściany poprzeczne są nośne, umożliwiło organizację rzutów i formę elewacji, których nie krępowała statyka.

W odróżnieniu od pozostałych osiedli Werkbundu celem architektów nie było eksperymentowanie z ideami nurtu “Neues Bauen” w indywidualnie zagospodarowanych domach wystawowych, lecz podporządkowanie się wspólnej nadrzędnej idei. W ten sposób udało się zrealizować jednolite duże osiedle z najróżniejszymi rzutami. Specjalnie w celu urządzenia nowatorskich wnętrz założono firmę produkującą meble według projektów architektów.

Całe osiedle do dzisiaj zachowało się w stanie niezmienionym. W roku 1978 ochroną objęto wizerunek osiedla, w roku 1986 wpisano do komunalnego rejestru chronionych obiektów z dziedziny sztuki i historii kultury, a w roku 2010 formalnie wpisano do rejestru zabytków.